"De focus op de kwaliteit van de voeding in hedendaagse debatten over fast food, brengt een zekere blindheid met zich mee voor de betekenis van snackbars in de moderne stad.
Snackbars zijn een knooppunt in de publieke ruimte, en een bron van ‘publieke familiariteit’ in een wereld van verschil.
Ze dragen allemaal op hun manier bij aan verbindingen die tegelijkertijd een lokaal en globaal karakter hebben."
"Dertig minuten bewegen per dag, beweegkriebels voor kinderen, de beweegkuur voor risicopatiënten, lunchbewegen op je werk en gezellig bewegen voor de niet zo gemotiveerden ...
Dat bewegen gezond is, bestrijdt niemand. Maar de ’beweeghype’ dreigt door te slaan en te resulteren in 'beweegdwang', hardlopen lijkt wel een nieuwe religie.
Er is vrijwel geen argument om niet te bewegen dat nog op enig respect kan rekenen. ’Kan niet’ is gelijk aan ’wil niet’ en ’wil niet’ is gelijk aan ’deugt niet’."
"In laboratoriumwetenschappen groeit het besef dat interactie met de maatschappij over de betekenis van risico’s cruciaal is. 
"Wie 'implementeren' ziet als eenrichtingsverkeer en niet wil leren van praktijken, mist belangrijke inzichten over ‘goed professioneel werk’ in de keten van de jeugdzorg.
Sommige instrumenten worden al ‘geïmplementeerd’ terwijl ze niet eens ‘bewezen effectief’ zijn. De Verwijsindex Risicojongeren is een goed voorbeeld.
Implementatie wordt hier niet ingegeven door wetenschappelijke inzichten in de manier waarop deze ICT de kwaliteit van het werk in de jeugd-zorgketen kan en zal verbeteren, maar door een politieke impuls."
"Dokters en wetenschappers moeten hun wetenschappelijke kennis verdiepen door de context erbij te betrekken. Ze moeten een publiek debat aangaan over kennisclaims zonder te willen domineren.
Het is een oefening in bescheidenheid, want in een dialoog kun je niet om de ander heen. Ga het debat aan, erken de verschillen en durf je zegje te doen, ook al weet je niet zeker wat de uitkomst wordt.
Het gaat om gelijk krijgen en niet om gelijk hebben. Ook in de wetenschap."
"De tragedie van de publieke gezondheidszorg is dat ze zich met processen van rationalisering van haar publiek, en dus van haar bronnen van leervermogen, heeft afgewend. De rationalistische strategie van sturing door kennis maakt dikke vrouwen, machteloze ouders, vermoeide mannen en arme wijken tot object, en ontkent hun capaciteit om kennis en interpretaties te genereren over risico’s en gezond leven. Mobiliseer de dikkerds, de rokers en de drinkers!"
Bridging Innovations, Health and Societies
Educational capacity building in the Eastern European Neighbouring Areas (2015-2018)
