Ilse Dijkstra en ik schetsen in een recent themanummer van het Tijdschrift voor Gezondheidszorg en Ethiek hoe een langjarige infrastructuur van wetenschappelijk onderzoek, professionele opleidingen en interventies een ”domme doelgroep” heeft gemaakt en zo, onbedoeld, heeft bijgedragen aan ongelijkheid en stigmatisering. Inzicht hierin is belangrijk, omdat het duidelijk maakt dat er meer nodig is dan goede wil om gezondheidsverschillen te verkleinen.

Het is zaak om te kijken naar sigaretten- en voedingsindustrie. Er is echter ook reflectie nodig op kennisonrecht in infrastructuren van beleid, onderzoek en opleidingen om te begrijpen waarom het zo normaal was om decennia lang het individuele gedrag van ”domme doelgroepen” centraal te stellen en waarom dat zo moeilijk te doorbreken is.

Een mooi themanummer over ethiek van gezondheidsongelijkheid met een redactioneel van Gert Olthuis.