Woonpijn voor kwetsbare mensen ontstaat als ‘goed wonen’ hen onmogelijk wordt gemaakt. Dan wordt hun veerkracht, hun gezondheid en hun participatie ondermijnd.

‘Goed wonen’ schuilt in de samenhang tussen woonplekken die ”thuisgevoel” stimuleren, een open stad met betaalbare woningen en gevarieerde micropublieke ontmoetingsplekken, en een zorglandschap dat gericht is op participatie en herstel en ervaringsdeskundigheid daarbij ruim baan geeft. Processen van gentrificatie maken ”goed wonen” voor veel mensen onmogelijk. De inrichting van de ruimte in de stad wordt gericht op hoge inkomensgroepen, toeristen en studenten en voor mensen met een kleine beurs zijn er minder plekken om zich thuis te voelen en mee te doen.

Dit explorerende onderzoek laat zien hoe ”wonen” wordt ervaren door kwetsbare mensen in de stad. Het onderzoek heeft betrekking op thuisloze jongeren, jonge vluchtelingen en volwassenen met psychiatrische problemen. De inzichten zijn ook belangrijk voor andere Maastrichtenaren, want kwetsbaar is iedereen!