Ik ben hoogleraar Filosofie van de Publieke Gezondheidzorg aan de Universiteit van Maastricht. Publieke gezondheidszorg is de institutionele praktijk die zich richt op collectieve preventie: infectieziekten bestrijding, gezonde buurten, gezonde werkplekken, gezonde lucht etcetera. Ik ben geïnteresseerd in de vraag hoe de publieke gezondheidszorg eigenlijk ‘publiek gemaakt wordt’. Hoe is de relatie tussen deze institutionele praktijk en relevante ‘publieken’?

De publieke gezondheidzorg is een preventieve praktijk op het snijvlak van wetenschap en politiek. Maar welke kennis, welke politiek en welke moraal worden daarin belichaamd? Hoe komt kennis over sociale economische gezondheidsverschillen of infectieziekten bestrijding bijvoorbeeld tot stand? Hoe worden politieke besluiten en beleidsmaatregelen over deze thema’s vormgegeven en welke morele perspectieven spelen daarin een rol?

Mijn hypothese is dat verstatelijking en verwetenschappelijking van de publieke gezondheidszorg ertoe hebben geleid dat ze het contact met haar publieken heeft verloren. Ik ben geïnteresseerd in de vraag hoe dat hersteld kan worden.

Mijn onderzoek wordt gekenmerkt door een combinatie van een filosofisch-conceptuele en een participatief-etnografische aanpak. Ik verbind abstracte ideeën met concrete voorbeelden.

Mijn onderzoek is geëngageerd en participatief: ik betrek het veld van onderzoek zo veel mogelijk bij mijn werk.

Het is etnografisch: ik vertrek in mijn onderzoek niet vanuit gestandaardiseerde definities en categorieën maar vanuit alledaagse praktijken. Dat geldt voor de alledaagse praktijken van buurt bewoners of werknemers maar ook van beleidsmakers en onderzoekers.

Tenslotte is mijn onderzoek filosofisch-conceptueel: filosofisch-conceptuele analyse is nodig om tot vernieuwende inzichten te kunnen komen.

Ik hou van samenwerken-over-de-grens. Om inzicht te krijgen in taaie maatschappelijke problemen is het noodzakelijk vele vormen van expertise met elkaar te verbinden. Ik werkte en werk veel samen met collega’s uit andere wetenschappelijke disciplines (bijv. genetici, microbiologen, epidemiologen), met kunstenaars (Mingler Award) en met burgers.

Om iets te leren van publieke gezondheidszorg in andere landen met een andere kenniscultuur en een andere politieke cultuur. Ik heb een langdurige  samenwerking met collega’s in Colombia (Pontificia Universidad Javeriana, Bogota) voor onderwijs en begeleiding aan PhDs.  

Samen met collega’s en vertegenwoordigers van lokale gemeenschappen in Cesar, Noord-Colombia hebben we een participatief onderzoek naar narratieve manieren om met behulp van diverse media de veerkracht van gemeenschappen na het vredesakkoord tussen overheid en FARC te herstellen.

Voor internationale collega’s en vakgenoten publiceer ik Engelse wetenschappelijke artikelen en boeken. Voor Nederlandse beleidsmakers en professionals maak ik Nederlandse beleidsrapporten, artikelen en boeken. Voor een breed scala aan geïnteresseerden geef ik Nederlandse lezingen, workshops en trainingen. 

Om engagement en samenwerking tussen universiteit en burgers vorm te geven hebben we een werkplaats opgericht UniversiteitmetdeBuurt (www.universiteitmetdebuurt.nl).

Ook hebben we een participatieve-etnografische benadering voor gezondheidsbevordering op de werkplek ontwikkeld (www.gezondheidmetdewerkvloer.nl).  We geven trainingen voor bedrijven om hen te helpen om deze benadering in hun eigen bedrijfscultuur te gebruiken.

Klasien Horstman studeerde wijsgerige en historische sociologie aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar zij afstudeerde op de opkomst van de pragmatische taalfilosofie (1880-1920). 

Ze werkte vervolgens als universitair docent en hoofddocent aan de Universiteit Maastricht. In haar proefschrift (1996) stond de interactie tussen preventieve medische technologieën en verzekeringsarrangementen in de 19de en 20ste eeuw centraal.

Van 2001 tot 2009 bekleedde zij de Socratesleerstoel als hoogleraar Filosofie en Ethiek van Bio-engineering aan de Technische Universiteit Eindhoven. Daar hield ze bezig met ethische en maatschappelijke gevolgen van genetische en biomedische technologieën.

Sinds 2009 is ze als hoogleraar Filosofie van de Publieke Gezondheidszorg verbonden aan de Universiteit Maastricht.

Ze was lid van vele commissies bij ZONMW en NWO. Ze coördineerde het interdisciplinaire Erasmus+ project Bridging Health Innovations and Society (2005-2018), een samenwerking met universiteiten in verschillende Oost Europese post-Sovjetstaten.