Een ‘gezonde maatschappij voor iedereen’, zo luidt de missie en ambitie van de onderzoeksschool Care and Public Health Research Institute, CAPHRI. De jaarlijkse onderzoeksdag was deze keer gewijd aan dit thema. Hoe kunnen we voor iedereen een gezonde maatschappij maken, hoe kunnen we gezondheidsverschillen verkleinen, hoe kunnen we inclusief onderzoek doen en hoe kunnen we recht doen aan diversiteit?
Onder de titel A healthy society for everyone? Reflections on the research machinery of categorizing and othering’ ben ik tijdens de openingslezing ben ik ingegaan op de vraag hoe het komt dat 40 jaar onderzoek en beleidsadvisering over verkleining van gezondheidsverschillen niet succesvol is geweest.
Het is verleidelijk dan te wijzen op de afbouw van de verzorgingsstaat en de opkomst van martkwerking op vele institutionele domeinen. Deze ontwikkeling zal ongetwijfeld hebben bijgedragen aan gezondheidsverschillen.
Maar gezondheidswetenschappen moeten ook in de spiegel kijken. Hebben zij met hun individualistische benadering van gezonde leefstijl de neoliberale trend niet versterkt? Hebben gezondheidsonderzoekers door hun concepten, hun classificaties en methodieken niet ook bijgedragen aan instandhouding van gezondheidsverschillen? Hoe zou het anders kunnen? Reflectie op deze vragen is urgent.