Dikke kinderen, uitgebluste werknemers en vreemde virussen : filosofie van de publieke gezondheidszorg in de 21e eeuw
Maastricht: Maastricht University, 2010.
ISBN 978-905-6813-437
NUR 882
Tekst van de oratie die Klasien Horstman hield als hoogleraar Filosofie van Public Health aan de Faculty Health, Medicine and Life Sciences van de Universiteit Maastricht.
De publieke gezondheidszorg is volgens haar het domein van de professionals geworden. Zij pretenderen te weten wat goed en slecht is voor de mens. Maar intussen haken burgers af, omdat ze niet serieus worden genomen.
“Waarom begrijpen we zo weinig van de kloof tussen hogere en lagere sociaal economische statusgroepen als het gaat om de ontwikkeling van een gezonde leefstijl? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat preventie en gezondheidsbevordering deze kloof niet vergroten? Hoezeer zit de Cartesiaanse scheiding van lichaam en geest ons dwars bij het begrijpen van preventieve maatregelen en interventies zoals beweegprogramma’s en hoe kunnen we dit achter ons laten? Welke valkuilen zijn er voor een a-historische publieke gezondheidzorg en hoe kan toekomstig preventiebeleid profiteren van reflectie op het verleden?
Tegen de idealistische wind plassen, de conversatie gaande houden, de ‘faces of injustice’ tonen: dit zijn metaforen die uitdrukken wat ik me in het kader van deze leeropdracht voorstel te doen. Ik beoog bij te dragen tot een niet-fundamentalistische, pragmatische stijl van reflectie op publieke gezondheidszorgpraktijken en in deze rede zet ik mijn programma uiteen aan de hand van het thema ‘idealen en praktijken’.”
Oratie Juni 2010.pdf703.97 KB
